Bijeenkomst Eenzaamheid in Zuid: Inspirerende en drukbevolkte avond

Op initiatief van de PvdA vond op 18 oktober het stadsdeel de bijeenkomst Eenzaamheid in Zuid plaats. Bijna honderd belangstellenden onder wie betrokken bewoners, mantelzorgers en professionals uit welzijn en zorg spraken met elkaar over hoe stadsdeel en bewoners eenzaamheid nog beter kunnen tegengaan. Lees het verslag van de avond.

“Toen ik voor het eerst vijf minuten in een week met iemand had gesproken, wist ik dat dat het begin was om een einde aan mijn eenzame bestaan te maken. En zo ben ik verder gegaan en nu gaat het goed. Ik voel me niet meer zo alleen.” Dit een citaat is van een buurtbewoner, die tijdens de bijeenkomst Eenzaamheid in Zuid georganiseerd door het stadsdeel op 18 oktober in Buitenveldert, openhartig zijn verhaal deed. De man was diep eenzaam geweest en vertelde over de wijze waarop hij uit zijn sociaal isolement was gekomen.

De avond was een initiatief van de PvdA n.a.v. de vondst in maart van dit jaar van een bewoner uit de Diamantbuurt. De man had bijna twee jaar lang dood in zijn woning had gelegen. Het initiatief werd stadsdeelbreed gedragen. Buurtbewoners, vrijwilligers, mantelzorgers en professionals meldden zich in grote getale voor de avond. Bijna honderd aanwezigen spraken over eenzaamheid waar voor velen, blijkt uit onderzoek, een taboe op rust. Mensen schamen zich ervoor.

Van Ballegooijen beet het spits af door twee argumenten te noemen waarom het onacceptabel is dat eenzaamheid zo´n groot deel van de bewoners van Zuid treft. Enerzijds zijn eenzamen vaak minder gezond. Als ze ziek zijn hebben ze nauwelijks mensen om op terug te vallen en anderzijds is het onmenselijk om mensen in een sociaal isolement te laten verkommeren. “Iedereen heeft recht op een waardige plek in de samenleving”, aldus Van Ballegooijen.

Anja Machielse van de Universiteit voor Humanistiek sprak over de aspecten die spelen bij sociaal isolement, de aard en de omvang en succesvolle aanpakken van eenzaamheid. Met deze bagage ging de zaal uiteen in drie kleinere werkgroepen op de onderwerpen, Signaleren en samenwerken, Risicofactoren van eenzaamheid en Versterken van eigen kracht, in te gaan.

De conclusies waren deels bekend en deels verhelderend. In een stad is het risico op eenzaamheid groter dan op het platteland. Ook flatbewoners en ouderen hebben meer kans op alleen zijn en het wegvallen van een partner speelt soms een rol. Ook geld speelt een rol om sociaal geisoleerd te raken. Daarom is het van belang dat er klussendiensten en felicitatieprojecten zijn, die bij de mensen achter de voordeur komen, sprak een medewerker van het welzijnswerk. Want wat blijkt: Als iemand eenmaal diep eenzaam is, komt hij of zij vaak de deur niet meer uit en is het heel moeilijk om deze groep te bereiken. Dat moet voorkomen worden.

De politiek -die ruimschoots aanwezig was- werd meegegeven om versnippering in het aanbod te beperken. Het welzijnswerk moet de handen ineen slaan en samenwerken om dit tegen te gaan. Ook continuïteit van het aanbod van activiteiten, ondersteuning van vrijwilligers, het creëren van ontmoetingsruimten, activeren van bewonersverenigingen werden als huiswerk meegegeven aan de politiek om zich actief met eenzaamheidsbestrijding te gaan bezighouden.

Een van de aanwezigen zei op het eind: Toch begint de oplossing van eenzaamheid bij jezelf. Maak een praatje met je buurman. Vraag naar zijn interesse en babbel zo nu en dan met elkaar. Meer mensen zouden dat moeten doen. Dat helpt.”

Tijdens de avond werden notulen gemaakt die volgende week op de website komen te staan.